Wederom een 5-daags ligfietsvakantietje met de Hemelvaart. Even eropuit. Maar waar is Team Ligfiets nou nog niet geweest? hoor ik u denken. Waar zouden we nu nog heen kunnen gaan waar we nog niet hebben gefietst? Toegegeven, het wordt steeds lastiger om in deze contreien nieuwe grond te verkennen, maar gelukkig kwam het uiteindelijk toch nog goed.
Voulez vous team Vélo Couché avec moi ce soir? Ja dames en heren, het is weer zo ver: Team Ligfiets ging op vakantie in 2018. Het plan: een ronde door Nederland, België, Frankrijk en Luxemburg.
Vijf dagen. 520 kilometer. Een tocht door zes provincies, in de tropische hitte van Hemelvaart 2017. Team Ligfiets heeft ‘t weer voor elkaar: een rondje Nederland die men nog lang zal heugen. Leest u snel verder!
De Kronieken van Sabec
The Ligfiets-days, revisited
Zo een slordige acht jaar geleden was het dat ik mezelf officieel lid mocht noemen van Team Ligfiets. Nu dus, zoveel jaar verder, de haartjes wat dunner en het buikje wat voller, dook ik weer in een nieuw ligfietsavontuur.
En een avontuur werd het.
Mein Himmel! Dacht Team Ligfiets alles wel gezien te hebben, krijgen we onze zwaarste beproeving OOIT voor ons bakkes! Is het gelukt? Heeft nieuw lid Vincent de vuurproef doorstaan, danwel overleefd? Is er wel genoeg gedronken?
Beste mensen, het is volbracht! Team Ligfiets heeft het Noordamerikaanse continent doorkruist! Onze epische tocht eindigde in de meest epische metropool ooit, de ongekroonde hoofdstad van de wereld: New York City.
Dingen kunnen raar lopen… Omdat Erik een week terug zou gaan naar Nederland voor de trouwerij van zijn broer, zijn we op zoek gegaan naar een camping vlakbij de luchthaven van Milwaukee. En dat, dames en heren, ging natuurlijk weer niet van een leien dakje.
Onze continentale oversteek gaat niet zonder slag of stoot. Waar we eerst nog op de proef gesteld werden door hoge bergketens en honderden kilometers middle of nowhere, is het nu de beurt aan een paar andere fenomenen.
We zijn over de helft! Zowel van de vakantie als van de afgelegde route. Het gaat goed zo, wel met een paar obstakels en uitdagingen, maar dat hoort erbij.
Zo. Jullie willen gekke verhalen? Jullie willen sappige anekdotes? Nou, die kunnen jullie krijgen! We zullen eens een boekje opendoen over wat hier allemaal gebeurt!
Wat ooit is begonnen als een spannend nachtje is tijdens deze vakantie uitgegroeid tot een onmisbare activiteit; wildkamperen. Hoe we hiertoe zijn gekomen? Er zijn diverse redenen. Een chronisch gebrek aan campings in de V.S. is namelijk niet de enige oorzaak.
Daar zaten wij dan, genietend van een footlong B.L.T. bij Mt Carmel Junctions Subway, onzeker of we nu naar Bryce Canyon zouden gaan of toch Zion National Park zouden bezoeken. We gingen te rade bij de Subwaymedewerkers achter de balie.
Jawel! Na alle beproevingen in Joshua Tree en de Mojavewoestijn konden wij eindelijk onze welverdiende rust pakken. En waar konden wij dat beter doen dan in de leipste stad ter wereld? Inderdaad…
Het echte werk is begonnen. Het gehobby met fietsen langs de kust is nu over, de makkelijke dagen zijn geteld. Team Ligfiets is begonnen aan de Grote Oversteek. En hoe!
Zoals Erik al had vermeld in zijn schrijven zijn wij de nodige vakantiefietsers tegengekomen. De een had het wat beter aangepakt dan de ander, en sommigen hadden blijkbaar helemaal niks aangepakt. En daar konden wij dan weer prima om lachen.
Na zoveel regen zou er dan toch echt zonneschijn moeten komen of niet? Het gezegde bleek te kloppen maar het werd er niet bepaald makkelijker op.
De tering! Nog nooit in de geschiedenis van Team Ligfiets hebben wij zó’n slechte start gehad! Regen, regen en nog eens regen! Californië de Sunshine State? Ik dacht het toch even niet!
Geen betere manier om een ligfietsvakantie te beginnen door een auto te huren en er honderden kilometers mee door het binnenland te cruisen, toch? Lekker alle spullen achterin, zonnebrilletje op, landkaartje bij de hand en hop, naar een paar van de mooiste plekken van de Verenigde Staten.
Het heeft even geduurd, maar er is nu eindelijk bericht uit de States. Kort gezegd: We zijn er.
Lang gezegd: Het was me het avontuurtje wel. Na familie en vriendinnen op Schiphol uitgezwaaid te hebben konden we, eenmaal geïnstalleerd in de o zo comfortabele economy-vliegtuigstoeltjes, beginnen met drinken.
De laatste rit. 80 Nogwat kilometer. Pakken we gewoon even beet zei ik. Nou, u zult het waarschijnlijk al van mijlen hebben zien aankomen; het was nog aardig pittig.
Continue reading ‘De Conclusie’
Over twee weken is het weer zover: Team Ligfiets trekt er weer op uit! Ditmaal geen exotische oorden, ruige kusten en verre berggebieden. Neen, nu is het menens. De koe wordt bij de horens gevat, de mouwen opgestroopt. Wij rijden de Koninginnerit, de Tocht der Tochten, een ererondje door de Lage Landen. Team Ligfiets kleurt Oranje…
Continue reading ‘Rondje Nederland’
Toen we op weg waren naar Calais werden we voorbij gereden door de camerawagen van Google. Het duurt natuurlijk even voordat e.e.a. is verwerkt, maar we staan er op!
Voor het geval er weer nieuwe foto’s staan: klik
Zo, er zit weer een nieuwe ligfietsvakantie op. Niet zo uitgebreid als de vorige, maar twee oude wensen gingen in vervulling; we zijn – met een omweggetje – naar Parijs gefietst.
Continue reading ‘Parijs’
Het is er toch nog van gekomen! Onze ontroerende afscheidsverhaaltjes. Klik snel verder…
Het is gedaan.
Achtduizend kilometer hebben we per fiets afgelegd. Weer en wind hebben we getrotseerd om de eindbestemming te halen, en ik kan zeggen dat de laatste loodjes zeker het zwaarst waren.
Regen. Volgens de Grieken waren het de tranen van verdriet van een moeder wiens dochter om het halfjaar noodgedwongen elders moest wonen. Voor de Kiwi’s en Ozzies komt het altijd zeer gewenst, aangezien hun land vaak te droog is. Voor ons is het de belangrijkste factor om op bepaalde plekken langer te verblijven dan gewenst.
Sabecs kijk op het leven in de wildernis van Australië en Nieuw Zeeland
Voor ooit een stap gezet te hebben in Nieuw Zeeland was ik ervan overtuigd dat dit land niet zo heel veel zou verschillen van Australië, maar zoals je misschien nu wel kan raden; dat doet het dus wel. En om eerlijk te zijn kan ik nu ook wel de conclusie trekken dat we het in Australië helemaal zo slecht nog niet hadden.
En toen waren er maar nog drie. Drie mensen die fietsend door Nieuw Zeeland toeren. Drie mensen die iedere kilometer zelf vooruit moeten komen, en die deze kilometers ook bewuster meemaken doordat ze genoeg tijd hebben om de omgeving te bekijken. Drie mensen die langer kunnen genieten van de aroma’s van verse roadkills. Maar ook drie mensen die bergen moeten beklimmen, met tegenwind, kou en hier en daar regen. Het is apart dat deze inmiddels bekende routine niet meer de mijne is.
Na een half jaar survivallen in de wildernis van Australië leek het ons wel leuk om jullie een kijkje te geven in de keuken van Team Ligfiets. Jullie zullen zich misschien wel afvragen wat wij zoal eten en hoe wij dat klaarmaken. Of misschien denken jullie wel eerder dat we de meeste tijd doorbrengen in de dichtsbijzijnde McDonalds dan wel Hungry Jack’s.
Sabecs kijk op het leven in de wildernis van Australië en Nieuw Zeeland
Na zes maanden vol avontuur met heel veel hoogtepunten, mooie anekdotes en vele fantastische herinneringen werd het voor ons dan toch tijd om met een goed gevoel afscheid van Australië te nemen en ons klaar te maken voor een nieuwe reis naar Nieuw Zeeland. Uiteraard liepen alle voorbereidingen niet zo soepel als waar we vooraf op hoopten.
Zoals reeds bekend is zijn wij aangekomen in Sydney om Oud en Nieuw te vieren. En dat hebben wij gedaan ook! Na het een en ander voorgedronken te hebben zijn we op pad gegaan naar de beste plek denkbaar om het oude jaar af te sluiten; het wereldberoemde Opera House met natuurlijk een grandioos uitzicht op de Harbour Bridge.
“….,uhm, hallo we hebben elkaar inmiddels zo’n vijf maanden niet meer gesproken maar wij vroegen ons af of we jullie vakantiehuis nog zouden kunnen gebruiken. We willen er liever niet voor betalen.”
“Geen probleem, we lenen hem graag aan jullie uit. Laat je e-mailadres maar achter, dan hoeven we jullie rust ook niet te verstoren.”
Of ga naar YouTube zelf om het filmpje te bekijken.
Sabecs kijk op het leven in de wildernis van Australië
The Great Ocean Road, weer een nieuw avontuur die de jongens van team ligfiets tegemoet stond. De vraag was; kunnen we ons na alle hektiek van Melbourne nog wel vermaken zonder gratis bier en blote prammen achter een ruitje?
Of ga naar YouTube zelf om het filmpje te bekijken. Het was trouwens een Varanus Varius om precies te zijn.
The Melbourne Identity
Weer een mijlpaal bereikt! Na een goede 4500 kilometer kwamen wij Melbourne binnenrijden (en er ook meteen weer uit om te kamperen in de buitenwijk Williamstown) en we besloten een paar dagen voor deze metropool uit te trekken.
Wij zijn tot de conclusie gekomen dat we niet het beste jaar hebben gekozen om deze reis te ondergaan. Uit eerdere verhalen is al naar bovengekomen dat we regenbuien hebben gehad die de laatste jaren niet meer zo groot zijn geweest en een vliegenpopulatie die dit jaar wel heel erg omvangrijk is. Nu hebben we er een nieuwe bijgekregen, een sprinkhaan plaag.
Sabecs kijk op het leven in de wildernis van Australië
Eén van de dingen waar je al snel aan denkt als je het over Australië hebt is voor velen waarschijnlijk de enorme warmte en de langdurende droogte, om eerlijk te zijn dacht ik daar zelf ook direkt aan. Nou, we hebben hier zelf kunnen ervaren dat het dus best wel kan regenen. En niet te zuinig ook.
Zoals jullie reeds vernomen hebben konden wij genieten van een overgefaciliteerde camping, waar wij uiteindelijk negen dagen gebleven zijn. Doch, de plicht riep, en wij zijn weer op onze fietsen gestapt om het eeuwige Zuiden op te zoeken.
Er zijn op aarde diverse karakteristieke bouwwerken die het landschap kleuren en het land, waar zij zich bevinden, een naam bezorgen in onze prille beschaving. China heeft de Chinese muur, Amerika het Vrijheidsbeeld, Rusland heeft het Rode plein, Nederland heeft Metrostation Heemraadlaan en Australië heeft de Wiluna 4.
Australia Architecture
Sabecs kijk op het leven in de wildernis van Australië
Aangezien het al een tijd geleden is geweest dat de site is geupdate denken jullie thuis vast dat er weinig meer is gebeurd aan de andere kant van de wereld. Nou, niks is minder waar.
Ga er maar weer eens goed voor zitten.
Continue reading ‘De Kronieken van Sabec – Sabec strikes back’
Zowaar wij terug waren in Hervey Bay en Thomas zijn verslag online had gezet begon het gedonder.
Het mooie van zo’n lange vakantie is dat je af en toe tijd kan vinden om onnodige berekeningen uit te voeren. Zo had ik laatst bijna twee uur naar het thuisfront gebeld met een telefoonkaart. Waar eerdere ervaringen iets minder positief waren, had ik dit keer een bizar goedkope deal gevonden.
Sabec’s kijk op het leven in de wildernis van Australië.
Het robuuste leven in de wildernis gaat niet altijd over rozen, maar uiteraard zijn er een hoop manieren om het hier allemaal een stuk dragelijker te maken. Een paar simpele voorbeelden wil ik graag met jullie delen, zodat jullie in jullie veilige huisjes beter begrijpen hoe wij hier ons staande houden.
Beste mensen,
Ons initiële plan om deze complete column te wijden aan Die Hard 4.0 hebben we van de hand gedaan. Daartegenover staat weer een weekverslagje over vier gasten die fietsen in het noorden van Australië.
Ondanks de mooie stranden, de gratis te gebruiken bbq’s en iedere dag wakker worden naast een half-poolse god heb ik mijzelf de laatste dagen moeten voorzien van wat minder handige acties. Het begon al met het laten vallen van een pan met heet wordend water.
Sabec’s kijk op het leven in de wildernis van Australië.
In Nederland hebben we de zwaan, het gerucht gaat dat ie in 1 klap je arm kan breken. Maar in Australië hebben ze de Cassowary…die maakt je dood! De cassowary; een blauwe loopvogel met een hoogte van meer dan 2 meter, en klauwen waar je eng van wordt.
13-7 Dagje Cairns
Na de hectiek van de reis zijn we een dagje Cairns in gegaan. Op ons dooie gemak zijn we een bakkie gaan doen bij een koffieshop en daarna naar een echte ‘mall’ gegaan. Overdonderd door het aanbod (een McDonalds, een KFC en een zevental andere eetgelegenheden op 1 pleintje) zijn we eerst nog even het dorp ingegaan om een duur biertje te drinken en daarna de bioscoop ingedoken om aldaar Transformers te kijken.
Continue reading ‘Week 01’
Goede… whatever? Na een lange maar voorspoedige vlucht zijn we goed en heelhuids aangkomen in Cairns. Het is hier dus echt winter; de zee is bevroren en Thomas is geofferd aan de Aboriginals. Maar dit alles is niet waar, half 9 lokale tijd zijn we geland. Alle bagage was ons ook netjes toegekomen, dus ook de fietsen kwamen ons schadevrij tegemoet.
De verhuizing van ligfietsvakantie.com naar zijn eigen stukje op het wereld wijde web is voltooid. Sterker nog, onze site is nu ook bereikbaar vanaf 10000km.com. Dit omdat Engelsen toch moeite bleken te hebben met het uitspreken van ligfietsvakantie.com.
Alles zou nu weer als vanouds moeten werken. Werkt er een plaatje of link oid niet, geef dit dan alsjeblieft even door met een berichtje hier.
Veel dank gaat uit naar ML Webservice voor hosting en snelle ondersteuning bij problemen.
Afgelopen zaterdag stond er een artikel over ons in het AD.
The regional newspaper AD wrote an article about us saturday.
Ab van Ligfietscentrum Brielle heeft een stuk geschreven naar aanleiding van onze vakantie.
Ab from the bikeshop wrote a letter because of our trip. Unfortunately we only have a Dutch version.
“Beste Kijkers en lezers,
Laat mij mezelf even introduceren. Mijn naam is Ab (van Abraham) en laat ik die nu toevallig ook net gezien hebben. Naast het feit dat de vier globetrotters hun vervoermiddel bij ons hebben aangeschaft, probeer ik de boys ook wat tips en goede raad mee te geven.”
Welkom op ligfietsvakantie.com!
Op deze site vindt u alles wat u wilt weten over vier avontuurlijke mensen die een reis van 10.000 kilometer per ligfiets door Australië en Nieuw-Zeeland gaan maken.
Welcome on Laidbackcycling.com!
On this site you’ll find everything that you need to know about four adventerous people who’ll make a 10,000 km journey through Australia and New-Zealand by recumbent bicycle.
