We hadden een voorproefje gehad. Siem Reap was leuk en beschaafd. Angkor was een mooie ervaring. Lachend zetten we ons in op het binnenland, richting Phnom Penh.
Mooi niet! dacht Cambodja, en trok genadeloos haar registers open.
We hebben te hoog ingezet. Een tocht van 320 kilometer in drie dagen, dwars door het meest onuitnodigende klimaat dat Team Ligfiets ooit in de ogen heeft gekeken? Het bleek teveel van het goede.
Eerste stop: Stoung. Waar het eten goed was en de weg begaanbaar. We dachten dat het met schandalig vroeg opstaan en genoeg eten en drinken wel zou lukken om de overgebleven 220 kilometer naar de hoofdstad in twee dagen te doen. Bleek iets te positief te zijn…
Want, na Kampong Thmor werd het erbarmelijk: de over het algemeen goede wegen waren nu echt verleden tijd. Waar glad asfalt en riante vluchtstroken ons in de eerdere etappes nog toelachten, zo wachtten ons nu stoffige zandweggetjes en hobbelige omleidingen. Met hordes vrachtwagens, tachtig graden in de zon en – u raadt het nooit – windje tegen.
En zo kwamen we na 107 km bikkelen aan in Romlong. Zo’n vergeten gat dat zelfs Google Maps het over het hoofd ziet. Temidden van stof, lawaai en gekke geurtjes stond gelukkig een guesthouse, waar we uitgeput neerstortten.
Als u denkt: het moet toch eens teveel zijn voor deze jongens?, dan heeft u gelijk. Dat was dus deze keer. Of het ‘t zeer twijfelachtige eten was (als het er al was – het grootste deel van de mensen verkoopt hier liever telefoonhoesjes en gebruikte motorolie), of de overgang van bloedhitte naar extreme airco standje vriespunt, het heeft Erik een flinke misselijkheid opgeleverd. En dat is problematisch hier in Middle of Nowhere.
We probeerden de volgende ochtend toch een begin te maken, hopend dat het beter zou worden. Maar die hoop bleek ijdel: meer stof, geen voedzaam eten en nóg slechtere wegen. En Erik was aan het eind van zijn Latijn. Er zat niks anders op: liften.
Al snel kwamen we uit bij een familie die bereid was om ons naar Phnom Penh te brengen in hun busje. Sreyleak, de dochter, kon een goed woordje Engels, dus zij had voor ons een oom en een busje geregeld. En zo wilde het dat we even later in comfort naar Phnom Penh werden gebracht. Fietsjes achterin en relaxen maar!
Bij deze dus: we hebben het overleefd. Ternauwernood. Blij om weer in de beschaving te zijn, waar gekoelde melk en belegde broodjes weer voorradig zijn.
De komende dagen gaan we Phnom Penh eens in ons opnemen. Killing fields, Royal Palace, dat soort dingen.
Vanaf nu wordt het allemaal beter :)
Tot de volgende update!
6 responses to “Gered uit de hel”
Wow, heftige tijd. Even goed aansterken in Phnom Penh (dus misschien een dagje extra daar blijven) en dan weer verder.
Hoi kerels, dat is afzien! Nu maar op een beter,verlopende laatste route hopen.groetjes!
Klinkt heftig dudes. Zet m op
Heftige shit boys! Maar het blijft team Ligfiets, laat die chinezen daar nog maar eens een poepie ruiken!
watjes!!! ;-)
Fan-tas-tisch!