Beste mensen, het is volbracht! Team Ligfiets heeft het Noordamerikaanse continent doorkruist! Onze epische tocht eindigde in de meest epische metropool ooit, de ongekroonde hoofdstad van de wereld: New York City.

Maar laten we nog even teruggaan. We zaten dus uiteindelijk meer dan een week bij een kleine camping in Ilion. Hoe dat zo?
Natuurlijk, we hadden een extra omweg kunnen plannen en misschien zelfs nog Boston kunnen halen, maar we kozen ervoor om eens lekker onderuit gezakt te genieten van onze vrije tijd. De Ilion Marina kostte namelijk maar $ 10,- per nacht en om de hoek was er een Aldi. Dubbele winstpakker dus. Maar we hadden ook een buurman, en deze buurman is een verhaal apart.
Mike is een man van achterin de zeventig en erg op zichzelf. Hij maakte alleen voor ons een uitzondering; wij werden uitgenodigd voor ontbijt én avondeten. Elke dag. Het kwam er op neer dat we het grootste deel van de tijd voor zijn RV biertjes zaten te drinken, en aan het discussiëren waren over van alles en nog wat (letterlijk: van plastic autobumpers via prostaatkanker tot Pearl Harbor, alles kwam ter tafel). De man, die trouwens ooit nog de psychiater was van Dean Martin (jaja, de enige echte!), was koppiger dan een ezel en niet overal even goed in geïnformeerd: hij hoefde bijvoorbeeld zijn oldtimer niet op vervuiling te laten keuren omdat de auto’s vroeger veel schoner waren. End of story. Geen speld (of bewijs van het internet) tussen te krijgen; het was nou eenmaal zo. Goed Mike, geen probleem. Doen we niet moeilijk over. Heb je nog een bakkie koffie? (De man kon trouwens een erg lekker bakkie zetten. “Because this pot is 50 years old! They don’t make them as good nowadays! Everything’s plastic!”)
We hebben jammer genoeg geen foto van Mike – de man had stevige privacyprincipes – dus u moet ons maar op ons woord geloven dat we een ervaring rijker zijn. Wat een aparte, maar ontzettend lieve man. Bedankt Mike (ook al lees je dit waarschijnlijk nooit omdat internet volgens jou niet deugt), bedankt voor je gastvrijheid en voor het lachen. En voor alle bullshit die je kon vertellen. Fuck that shit! :)

Goed, op een gegeven moment moesten we door, en uiteindelijk maar de laatste 400 kilometer beetgepakt. Routetje gepland langs het Eriekanaal en vanaf Albany langs de Hudsonrivier, dus zou het lekker plat moeten zijn. Nee, natúúrlijk niet! Het is Amerika: elk heuveltje werd benut en we konden weer als vanouds klimmen en zweten. De laatste loodjes lieten zich gelden!
Ook het weer werd steeds grimmiger. Dreigende regenwolken en een benauwde lucht wisselden elkaar af. Op de laatste dag lekker door de regen gefietst door de buitenwijken van New Jersey, maar op het laatst, toen we de George Washington Bridge overstaken, klaarde het op! Blauw wrong zich tussen het grijze wolkendek, en de zon liet zich zelfs nog even zien! Met een lach op ons gezicht fietsten we Manhattan in.

En dat, lieve lezer, was de meest intense ervaring van de hele fietstocht. Tuurlijk, we hebben momenten gehad, zoals in San Fransisco, waar we direct na het verlaten van het vliegveld op een zevenbaans snelweg uitkwamen; Las Vegas, waar we tussen het drukke verkeer en een verbaasde menigte over de Strip heen manoeuvreerden; maar Manhattan… Manhattan sloeg alles. Tussen de enorme wolkenkrabbers waren overal – écht overal – taxi’s, bussen, fietskoeriers, vrachtwagens, limo’s en voetgangers. Én natuurlijk heel veel – heul veel – auto’s. Gelukkig ging alles niet veel sneller dan stapvoets (vanwege het leger aan verkeerslichten), wat ons best vaak het snelste verkeer maakte op Broadway (van begin tot eind afgefietst :)). Ik heb zelfs nog een paar filmpjes geschoten tijdens het fietsen. Prima te doen.
Toen kwamen we uit op Times Square. Dachten we alles gezien te hebben. Nou mensen, voor diegenen die het nog nooit hebben gezien: het is moeilijk uit te leggen. Het is daar een Gekkenhuis. Juist, met een hoofdletter. Kolossale neonreclames, enorme beeldschermen – groter dan ik mij kon voorstellen – en gi-gan-ti-sche film- en musicalposters, overal om ons heen. Een drukte van jewelste natuurlijk, en iedereen – voetganger, automobilist, fietser – probeerde overal tussendoor en langs te glippen. Niet meedoen met deze gekte is geen optie, want dan kom je nergens.
Goed, wij dus er tussendoor geglipt (blij dat we ‘t overleefd hebben) en door naar het zuiden van Manhattan. Langs het in aanbouw zijnde nieuwe World Trade Center (dámn, dat ding is groot!) naar Battery Park, het meest zuidelijke punt van Manhattan. Een oase van rust na alle gekte van de afgelopen uren. Onze fietsen kwamen tot stilstand vlak voor de kade. Verder konden we niet. De fietsreis door de Verenigde Staten was officieel ten einde.
We hebben om het te vieren een typisch New Yorkse hotdog en gezouten pretzel gegeten, en daarna de ceremoniele sigaar opgestoken. De Tocht is over; de Beproevingen zijn voorbij. Team Ligfiets heeft het geflikt: met 8869 kilometer op de teller hebben we het continent bedwongen. Langs bossen en bergen, door steden en woestijnen. Droogte en regen doorstaan, tropische hitte en vrieskou overleefd… en zó veel avonturen beleefd. Zó veel gastvrije en lieve mensen ontmoet ook. Echt, deze fietstocht is er een om nooit te vergeten. Wat een belevenis!

Na het fietsen hebben we New York eens goed bekeken. Inge en Eriks ouders kwamen over uit Nederland om ons hierbij te vergezellen. Als typische toeristen hebben we ons vergaapt aan bezienswaardigheden als Central Park, Times Square, Brooklyn Bridge, Ground Zero, SoHo en nog veel, veel meer. Kilometers werden nu te voet afgelegd, en als we deze hadden meegeteld had ons totaal misschien wel boven de tienduizend kilometer uitgekomen! Alle hoeken van Manhattan werden bezocht. De blaren zitten er nog :p

En nu is het afgelopen. Zoals wellicht bekend zijn we weer terug in Nederland. Er is een hoop gebeurd, meer dan in de verhalen gevat kon worden natuurlijk. We zijn voorlopig druk in de weer met afspreken met vrienden en familie om bij te praten, maar mocht u, beste lezer, de behoefte hebben om Team Ligfiets in levenden lijve te ontmoeten, aarzel dan niet en laat het ons weten!

Hierbij wil ik iedereen bedanken die ons het afgelopen half jaar heeft gevolgd. Bedankt voor alle reacties en steunbetuigingen! We hebben er veel aan gehad. Zonder jullie was onze reis ongetwijfeld een stuk minder kleurrijk geweest!
En natuurlijk onze dank aan alle Amerikanen die we zijn tegengekomen. Wat een heerlijk volk zijn jullie toch! Gastvrij, aardig en humoristisch (en liefhebbers van bier en guns, awesome!). We zullen zeker nog eens terugkomen – al is het dan in een luxe RV en niet meer op zo’n gek fietsje :)

Groetjes,
Remko

New York Times Square