Zoals reeds bekend is zijn wij aangekomen in Sydney om Oud en Nieuw te vieren. En dat hebben wij gedaan ook! Na het een en ander voorgedronken te hebben zijn we op pad gegaan naar de beste plek denkbaar om het oude jaar af te sluiten; het wereldberoemde Opera House met natuurlijk een grandioos uitzicht op de Harbour Bridge.
Twee uur ‘s middags, lekker een plekje gezocht in de zon – ja het was boven de 30 graden op Oudjaarsdag – en wachten maar. Gelukkig konden wij ons vermaken met Sabecs zonnebril die strategisch midden op de wandelroute was geplaatst, en iedereen die deze ook maar schampte gelijk een geschreeuwd “ME BRIL!!!” naar zich toe kreeg. Of onze lege blikjes verspreid over de meters voor ons met eenzelfde formule. Dit alles gebeurde natuurlijk met een glimlach, zo konden twee medelanders achter ons beamen. Zij stelden zich voor als Michael en Jorien, twee geboren reizigers en toevallig een halve meter van onze plek verwijderd. Dat betekende dus dikke pret de rest van de dag. Later – toen er wat meer bier genuttigd was – begon het overbekende Koreaanse Kuitenknijpen, Nieuwjaarsknuffels eisen van mooie meisjes, polonaiselopen met Japanners en menig ander tijdsverdrijf om de laatste uurtjes te vullen.
En toen was het negen uur ‘s avonds. Aftellen, camera’s aan, vuurwerk! Vuurwerk? Drie uur te vroeg? Jawel, zo doet men dat hier. Omdat het anders voor de kinders te laat wordt. Wat een land!
Dus we wisten wat we konden verwachten. We zagen al een mooie vuurwerkshow vanaf de Harbour Bridge (véél mooier dan je het op TV ziet – natuurlijk) en begonnen ons nu echt klaar te maken voor het grote feest. De zesduizend toeschouwers die op het Opera House-terrein waren toegelaten begonnen zich langzaamaan naar onze plek te begeven. Wij hadden natuurlijk al aan het begin de beste plaats gevonden dus dat werd niet afgestaan. Het werd alleen wel steeds moeilijker om bier te halen…
Ondertussen konden we nog even snel genieten van Natalie Gauci. Deze Australian Idol-winnares gaf tussen neus en lippen door nog even een concert vlakbij op dezelfde pier. Niet dat we daar veel van hebben meegemaakt hoor…
Toen begon het. Het aftellen was anders dan wij verwachtten; hier begonnen ze bij 5 ofzo, dus alle telefoons en camera’s werden razendsnel tevoorschijn getoverd om het moment suprême vast te leggen. Op klokke twaalf, oortjes dicht….. maar nee, een paar kleine knalletjes naast de brug en wat meer van dat boven het Opera House. Hmm, ook niet geheel in de lijn der verwachting maar goed, afwachten maar. De show bouwde langzaam op en ja hoor; daar ging het los op de brug! Een gigantische lichtshow ontvouwde zich voor onze ogen en we wisten van gekkigheid niet meer waar we moesten kijken. Overal om ons heen enorme knallen, duizenden kleuren en mensen die helemaal los gingen.
Maar uiteindelijk was er maar één plek om naar te kijken. De Harbour Bridge gaf een overdonderende finale, het leek alsof de brug ontplofte! Overal tegelijkertijd voor miljoenen aan het mooiste vuurwerk de lucht in, een vonkenregen schoot eronderuit en het lawaai van knallen en uitzinnige mensen verdoofde me. Al filmende kon ik alleen maar “Jezus!! Jezus!!” roepen, zó ontzettend immens!
Dat was nog eens wat anders dan wat we gewend waren thuis! Ongelooflijk!
Maar goed, een nieuw jaar, een nieuw begin (een partij gaar!) en eigenlijk alweer bijna het einde van ons avontuur in Australië. Doch, we laten het er niet bij zitten natuurlijk; we hebben nog ruim een week over. Dus eerst Sydney in. Deze metropool laat zich niet in een dag blootleggen hebben we al gemerkt; er is verschrikkelijk veel te doen. Naast de Monorail (ja daar is ie weer! Remko ook weer blij) hebben we nog kunnen genieten van het Australian Museum, het Imax (dinosaurussen in 3D; driemaal raden hoe Sabec het vond), de Sydney Tower, de Pitt Street twintig keer heen en weer, Darling Harbour en nog veel meer. Wat een stad!
En alsof dat niet genoeg is; we hebben voor drie dagen nog een autootje gehuurd om de Blue Mountains te bekijken.
Deze bergrug vlak naast het Sydney-gebied staat bekend om haar imposante ravijnen en de legendarische Drie Gezusters; drie enorme stenen pieken boven een prehistorische vallei. Daar dus eerst heen. Wij merkten al snel dat we niet de eersten waren met dit idee; een ruim opgezet complex – twee kabelbanen, ‘s werelds steilste treinbaan (een misselijkmakende 52° vergezeld van een passend Indiana Jones-deuntje) en een restaurant met uitzicht – wachtte ons. Dat betekende dus een volle dag hierheen, daarheen en weer terug. Eriks camera maakte overuren want het was allemaal bijzonder pittoresk (en onze kuiten maakten hier ook overuren; zoveel trappen daar!)
De volgende dag zijn we op zoek gegaan naar de Wentworth Falls – de hoogste waterval van Australië – en na het nodige verkeerdrijden (Wentworth Falls Lake was het dus níet) kwamen we uit bij de mooiste natuur die we tot dusver hebben gezien. Ongelooflijk, zo verschrikkelijk mooi daar!! We hebben de National Pass gelopen; een smal pad dat voor zes kilometer vlak langs de meest adembenemende rotswanden en watervallen liep. Wederom een aanslag op onze kuiten, maar wacht maar tot u Eriks showcase over de Blue Mountains ziet en u begrijpt deze opoffering ongetwijfeld.
Dat was een zo kort mogelijke samenvatting van onze eerste week in 2008.
Voor de komende dagen gaan we nog het een en ander regelen voor de komende trip naar Nieuw Zeeland, ongetwijfeld nog een dagje Sydney er tegenaan plakken en natuurlijk genieten van de tropische temperaturen hier (muhahahahaha).
De volgende Kronieken zullen dus een nieuw hoofdstuk van deze nu al legendarische reis inluiden. Hiermee besluit ik dus ons avontuur in Australië. Ik hoop dat onze fans thuis genoten hebben van onze capriolen de afgelopen maanden en we zorgen ervoor dat er nog een hoop bijkomt in Nieuw Zeeland!
Gegroet,
Remko
P.S. Leuk detail; tijdens ons verblijf op een natuurcamping in de Blue Mountains ontmoetten we twee ‘Ozzies’ die druk bezig waren met hun gasstelletje. Net toen wij daar vlak naast aan het koken waren, BENG! Bleek hun gasfles zomaar te ontploffen! Wat een klap was me dat!
Iedereen kwam er gelukkig met de schrik vanaf, hoewel één van die gasten ons de rest van de avond ons toch ineens wel erg moeilijk kon verstaan….
P.P.S. Er kwam een verzoek van het Scorebord Journalistiek Wuppertal of wij wat meer pikantere details wilden toevoegen. Dit verzoek is bij deze afgewezen. Dus Michel, je zal moeten wachten tot we thuis zijn, en dan hebben we ook wel gelijk een paar avondjes nodig om bij te praten….
9 responses to “Remko’s Roadtales V”
Prachtig weer Rem. Was goed om weer effe met je te praten, maandag komt Rianne terug en dan is het nog maar 2 maandjes voor jullie er weer zijn. Kijk nu al uit naar de kronieken van Nieuw Zeeland (zouden ze daar dan ook nieuw jantje smit hebben? Maar dat terzijde).
Ciao,
Vinkie
p.s. good for you! Nooit ingeven aan vragen, verzoeken of smeekbeden van Wuppertalers!
Explosies, treinen en veel trappen. Waren jullie in Remko’s wonderland??
MONORAILS, MONORAILS!!!!! (Kicken toch wel “Rollercoaster Tycoons” ass..)
Geweldig, ja ik zie wel aan je verhaal hoe je genoten hebt, Remko. Een nieuwjaaeswisseking meemaken in Sydney is natuurlijk wel een ultieme ervaring. Zo ook de monorail, zoiets zie je hier natuurlijk niet. En ja, de Blue Mountains, zoals je dat verteld zie ik het in gedachten als een film voor me. Prachtig.
En één dezer dagen naar Nieuw Zeeland, ben benieuwd of dat jullie nog meer in extase kan brengen dan Australië.
Remko, je krijgt hier nog de groeten van oma, opa en ma. Ma zegt dat ze je ontzettend mist, maar ja nog 2 maanden. Geniet er nog maar van, want zoiets maak je niet gauw meer mee, denk ik.
Pa
Hoi Remko,
Als eerst gelukkig nieuw jaar aan jullie allemaal, wat stoer idee om daar oud en nieuw te vieren. Jammer dat Australie haast voorbij is, maar wel weer leuk dat jullie naar Nieuw Zeeland gaan. Ik kan ook niet wachten op de Nieuw Zeeland verhalen. Veel plezier in Nieuw Zeeland en geniet van die laatste paar dagen nog. Spreek je snel.
groetjes,
Tim
Hey broeder,
Leuk verhaal weer.
Ik ben wel benieuwd naar die foto’s.
Veel plezier in nieuw zeeland! En geniet maar van dat lekkere weer aap..
cheers
Hallo feestgangers.
Wat een verhaal zeg, maar om al om 9 uur vuurwerk af te steken, zou ik dus niet echt leuk vinden. Maar het is wel een goede oplossing voor kids. Ik geloof direct dat het vuurwerk inmens was, mijn vriendin woont in Australie en daar hoor ik ook nogal eens het 1 en ander van.
Weer ontzettend leuk om iets van jullie te lezen en op naar Nieuw Zeeland voor meer verhalen en avonturen.
HAPPY NEWYEAR. XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXjes.
Kijk ik weer eens naar jullie belevenissen. Lijkt me grandioos zo’n vuurwerk. In elk geval heel wat beter dan het hier met oud/nieuw was; nl erg veel mist.
Wat leuk dat jullie ook naar Nieuw Zeeland gaan.
Een heel goed jaar en nog veel (reis)plezier.
Hello, unfortunately i cannot speak (or type) dutch. But hello! It’s todd, one of the ozzies who had the unpleasant exploding gas cooker. I think your still in australia now? then off to new zealand! Lucky you. Well nice meeting you guys and i’ll probably check your web site again soon…i really love the photos..
Todd