Zowaar wij terug waren in Hervey Bay en Thomas zijn verslag online had gezet begon het gedonder.
Na een paar winderige dagen kwam toch de regen om de hoek kijken en waren wij gedwongen om een kleine week op de camping te blijven hangen. Gelukkig was er een ruim opgezette bar – met betaalbaar bier – aanwezig, en All-you-can-eat restaurantjes op loopafstand. Onze buren bleken ook Nederlanders en zodoende werd alles toch nog een aangenaam en gezellig weekje. De buren in kwestie zijn ook flink aan het toeren door dit land en je kan ze volgen op chrisenmanon.waarbenjij.nu.
Onze volgende bestemming lag natuurlijk al vast, en bij het eerste zonnetje zijn wij op weg gegaan richting Maryborough. Erg leuk weer allemaal, leuk stadje, gratis kamperen in een park, pastaatje erbij… we beginnen er wel aan te wennen zo.
De volgende dag zijn we naar Gympie geweest en, ondanks sommige grote verhalen, zijn wij hierlangs gefietst om een rest area net buiten de stad te bezoeken. Het was denk ik wel de zwaarste dag tot nu toe; we hebben een dikke 90km gefietst door een landschap wat in de Tour niet zou misstaan. En oh ja hoe kan ik het vergeten, we hadden ook wind tegen. Godzijdank hebben ze hier ook Pizza Hut, waar met aanbiedingen de pizza’s voor omgerekend 4 euro worden verkocht. Picture the rest.
Onderkant van het gebroken stoeltje.
Gelukkig stond er voor de dag erna nog eens 90km op het programma, dus wij weer vroeg de veren uit en op pad naar Wurtulla, waar Henk en Jannie, via-via familie van Sebas, hun intrek hebben genomen. Onderweg kwam Erik erachter dat zijn stoeltje een paar flinke scheuren had opgelopen, waardoor wij in allerijl zijn zwaarste bagage hebben verdeeld en Erik zelf rechtopzittend zijn reis heeft vervolgd. Gelukkig was het toen nog een kleine dertig kilometer te gaan, alleen, zo kwamen we later te weten, was dit een weg die ongeveer net zo druk was als de A15… Hier dus geen foto’s en video’s van, dat zou niet goed zijn voor de harten van onze ouders. We hebben het per slot van rekening overleefd.
En toen kwamen we aan bij Henk en Jannie van Bommel. De vertrouwde driekleur hing reeds uit en we werden hartelijk ontvangen. Er werd Bavaria opengetrokken en de barbecue aangestoken en hun zoon Hank met vrouw Vicky kwamen ook langs.
We wilden aanvankelijk één, hooguit twee nachtjes blijven, maar het werd een ruime week. Niet in de laatste plaats omdat het hier zo verdomde gezellig is alswel wij ontzettend in de watten werden gelegd door onze gastheren en -dames.
Naast Eriks stoel had Sebas’ stoel ook een scheur opgelopen, dus al snel konden we op pad met Hank – hij wist een mannetje – naar een reparateur. Gelijk daarna de kroeg in gedoken. Het was eigenlijk geen kroeg, maar een sportsbar. Niet dat er gesport wordt, er wordt gegokt. Veel gegokt. Hier maakten wij kennis met het spel Pokies; een gokmachine met allemaal mooie kleurtjes en geluidjes en dus ZEER verslavend. We hebben een redelijke rest van de week besteed aan deze automaten en – gelukkig – zijn onze financiën er niet al te veel slechter op geworden.
We hebben natuurlijk ook veel van de omgeving gezien. Een dagje Noosa National Park leverde ons niet de beloofde koala’s op, maar was wel ontzettend mooi. Een dagje Ettamogah Pub (naar de hier wereldberoemde stripverhalen van Ken Maynard) was zeker voor ondergetekende een ware belevenis. Tevens mochten we nog een typisch Australisch fenomeen bewonderen; de (lokale) Rugby Finals. Hank bleek jeugdtrainer te zijn bij een lokaal team en hij stond erop dat wij deze finale bijwoonden. Natuurlijk hebben we al de nodige wedstrijden op tv gezien (‘maar het is en blijft géén voetbal’ hoorde ik iemand zeggen) dus we waren wel redelijk bekend met het spelletje. Toch als je het in het echt ziet, god wat gaat dat er hard aan toe! Je hoort van ver nog de ellebogen en schouders hun doel raken, kleerkasten van gasten die vier tegenstanders nodig hebben om tot staan te worden gebracht, elke vijf minuten iemand die van het veld wordt gedragen… schitterend!
We hebben natuurlijk nog een stuk meer meegemaakt, maar jullie moeten het hiermee doen. Hebben we ook nog wat nieuws te vertellen als we terug zijn.
Om de week in het kort samen te vatten: Legendarisch, ongelooflijk, heerlijk, fantastisch, gekkenhuis, pokies, lachkick, grandioos, onvergetelijk en vooral schitterend!
Morgen gaan we weer op pad richting Brisbane, maar we weten alvast zeker dat wij het hier ontzettend gaan missen.
Volgende week weer een nieuwe update van Sebas.
Remko
14 responses to “Remko’s Roadtales II”
Weer een super verhaal.
Heren zijn julllie trouwens al op de hoogte van feyenoord.
Na de goede overwinning op roda jc (1-3) Makaay (pen) en 2x de guzman
staan we bovenaan met 4 uit 4 gewonnen.
“lucky” 020 en psv hebben beide 1-0 gewonnen en az heeft een punt gewonnen bij sparta 2-2
Nu op naar zondag as. psv-Feyenoord
Groet Chris
Prachtig mooi verhaal.Erg amusant geschreven.wat moeten jullie veel genieten.Wij zijn net terug uit Ijsland en hebben ook veel fietsers gezien.Normaal zien vakantiegangers er 1 per week en wij wel 2 dus erg veel ha ha.Het land is er dus niet erg geschikt voor, Maar wel erg mooi,lees ruig.Veel vulkanen.Het is ons niet zo duidelijk wat die foto voorsteldt met die 2 ogen of zijn het gaten? Fijn dat jullie zo verwend zijn en dat het goed gaat.Groetjes van Wim en Flora.
Bier, all-you-can-eat restaurantjes, mensen die weggedragen moeten worden en 2 gescheurde stoeltjes. Lijkt eindelijk eens een beetje op een Ardennenverhaal. Ga zo door!
Adios!
Hoi jongens,
Goed verhaal weer – jullie kunnen na deze vakantie aan de slag als journalist. Beetje betaald reizen – ook niet slecht. Groetjes Conny
Gokken, drinken en stoelen slopen…. sounds like home!
Was ik maar aan het gokken, drinken en slopen. Maar daar doen ze hier op werk weer moeilijk over.
Wat een geweldige kleur shirt heeft die gast midden in de bovenste foto. Het is niet toevallig Ronaldinho die nog het oude uit shirt aan heeft van Barca.
Hallo jongens.
Weer en heel mooi en leuk verhaal. Hopelijk zet de verslaving niet door want iedereen weet natuurlijk dat je niet altijd blijft winnen.
Tot de volgende up-date maar weer.
Groetjes en xxxjes van ons.
Hej papi’s!
Die gokautomaten zien er puik uit!
Sebas trouwens ook, zonder weird-ass bakkebaarden ;)
Keep it up, en spread the name wat the cuties betreft, het album is bijna af!
Groetjes! Wendy Schmendy
Hello Henk en Jannie
Nog heel hartelijk bedankt ook namens mijn vrouw dat jullie de jongens
ongelofelijk, fantastisch en gastvrij hebben ontvangen
Ik kan het allemaal nog niet helemaal bevatten
Henk ik had van jou nog een bepaald beeld in gedachten-dat beeld heb ik maar over boord gezet echter je bent voor 100% een echte van Bommel, dat kun je wel zien
Beste Henk en Jannie ik hoop dat ik samen met mijn vrouw jullie nog eens een keerin de toekomstzouden kunnen bezoeken in Australie
Nogmaal namens mijn vrouw en ik hartelijk dank
groetjes George en Jadwiga van Lankeren
hehe leuk verhaal broeder
maar die stoelen zijn nu wel gefixt?
veel plezier verder!
cheers Erik
Wat zien jullie er goed uit op de foto’s. Het kan zijn dat ik jullie mis en dat mijn geheugen niet meer goed werkt, maar volgens mij zijn jullie knapper geworden.
Jullie hebben wel geboft met zulke gastvrije mensen. Ik hoop dat de materiaalpech verholpen is. Sander wil niet vertellen wat Ardennenverhalen zijn, gek he??
Zo dus jullie vermaken je wel daar he…lekker gokken en al…..die rugbywedstrijd klinkt wel erg kick ass ! Yeeaahhh….:)
Domo en ik zijn bij Vincent en Sonja geweest en hebben kleine James vastgehouden….dat was niet eng! :P Makkelijk mannetje.
Domo werkt nog 1 dag, ik nog 1 dienst en dan gaan we ons klaarmaken voor de vakantie naar Berlijn. Daarna nog een week vrij, heerlijk! Voor het eerst dit jaar een week samen vrij :| Stomme workoholics die we zijn.
De band gaat trouwens ook goed…in december dan eindelijk een ECHTE demo opnemen en tegen de tijd dat jullie terug zijn komen we vast wel weer eens langs Doft.
Veel fietsplezier dan maar weer!
PS: hier is het teringweer. veeeeel regen.
hallo allemaal,
Ben hier op de site gekomen door m’n oom die jullie in Australie bezocht hebben!
Leuk de foto’s en dat jullie het zo naar je zin hebben gehad.
Wij zijn er zelf ook geweest ( zo’n 4 jaar geleden) voor een weekje of zo en dat zijn er uiteindelijk ook 5 geworden……….. ja, ja het is nooit makkelijk om afscheid van ze te nemen!!
veel plezier op jullie tocht en ik hoop dat het allemaal voorspoedig zal gaan!
groeten uit Domburg van,
Eric van Bommel