Om een achtmaandse fietstocht te kunnen maken zijn voorbereidingen nodig, véél voorbereidingen. Eén van deze voorbereidingen is een ‘generale repetitie’, om te kijken of wij ons streefgetal van 500 km per week kunnen halen en natuurlijk of alles naar behoren werkt (en of wij elkaar al in de haren zouden vliegen).
Lees verder voor een verslag van deze nu al onvergetelijke reis door België.

2 Juni Spijkenisse – Brecht
Gek genoeg heb ik (Remko) kunnen uitslapen op de dag van vertrek. Het moest zo zijn dat Sebastian (Sabec voor vrienden) de avond ervoor moest werken in Doft en dus pas om 2 uur ‘s middags kon vertrekken. Genoeg tijd dus om van tevoren even bij Kok (Erik) langs te gaan en nog wat laatste werkzaamheden aan de fiets te doen. Altijd handig.
Al goed, het werd dus half 3 dat wij uiteindelijk bij Sabecs huis vertrokken richting het zuiden. Veel planning was er niet; we zouden naar Bert rijden die bij Brecht in de buurt woont. (Bert is voor Erik en mij een oude bekende; we hebben hem ontmoet tijdens een eerdere fietsvakantie naar Luxemburg, waarna wij hem nogmaals een weekend hebben bezocht.) Onderweg natuurlijk al de eerste wrijvingen met elkaar vanwege afsnijdingen of vergeten richting aan te geven, maar dat werd langzamerhand opgelost door een gebarensysteem wat veel wegheeft van dat van onze collega’s de wielrenners. We hebben de GPS deze dag niet echt nodig gehad omdat Kok en ik deze route al redelijk kenden, dus we waren al snel in Roosendaal beland. Aldaar de supermarkt vriendelijk verzocht onze watervoorraad bij te vullen, wat geen enkel probleem was (hiervoor nog bedankt Dirk van den Broek Roosendaal-Zuid). Zo konden wij verder met een frisse watervoorraad en de nodige hapjes – voornamelijk brood met worst.
Na een goede anderhalf uur fietsen kwamen wij aan in Brecht – of in elk geval de weg ernaartoe – om Bert te bezoeken in zijn huis Hoogheide. Aanvankelijk leek het dat er niemand thuis was, tot er twee pubers opendeden. Zij vertelden ons dat Bert naar een verjaardag was en pas laat zou thuiskomen. Geen probleem, dan zetten wij onze tent toch gewoon in zijn achtertuin? Vindt ‘ie niet erg joh! Als ie thuis is moet je ‘m maar naar ons sturen, vindt ie leuk! Verbauereerde pubers achterlatend hebben wij een heerlijk gratis overnachtinkje gehad in Berts achtertuin.
En natuurlijk heel die avond en nacht geen Bert gezien.
Na het avondeten zijn Thomas, Sabec en ik er nog even op uit gegaan om te kijken of er een biertje gedronken kon worden. De goden hadden hier reeds rekening mee gehouden door op 2 minuten loopafstand een bierautomaat neer te zetten en nog eens 5 minuten verder een campingcafeetje. Wij hebben hier heerlijk kunnen genieten van een typisch Vlaams avondje met bier en moppentappen met de lokale jeugd. Mocht één van deze mensen dit verhaal lezen; Thomas is verliefd op Evy en wil haar nummer :-)

3 Juni Brecht – Overijse
We waren er deze dag vroeg uit. Nog altijd geen Bert, die lag te slapen. De pubers nog even ingeseind dat ze Bert maar de groeten moesten doen als hij wakker was en op pad gegaan richting Brussel. Ook deze route lag Kok en mij nog redelijk vers in het geheugen, al hadden wij geregeld terug moeten vallen op de hulp van de GPS en de landkaart. We hebben genoten van de schitterende natuur van Oelegem, Lier en Duffel en van de stadse schoonheid van Mechelen. Hier hebben wij besloten om af te wijken van de route naar Luxemburg die richting Grimbergen en door Brussel zou lopen, omdat zo’n grote stad teveel tijd in beslag zou nemen en niemand zat hierop te wachten.
Wij besloten naar Waterloo te rijden via de N227. Een mooie rechte weg die door plaatsjes gaat als Hofstade, Elewijt en – na een omleiding – zelfs door Erps-Kwerps (en wie deze naam heeft verzonnen moet wel een alcoholist geweest zijn). Wij raakten onze bestemming uit het oog in de bossen bij Jezus-Eik (weer zo’n naam) door een rondje over onverharde weggetjes te rijden en uiteindelijk bij Tervuren weer uit te komen. Vanuit dit dorp zijn wij met een redelijke omweg (ik noem Neerijse) bij een camping naast Overijse uitgekomen. De weg hiernaartoe had een afdaling van 17% waarbij snelheden van bijna 80 km/h werden behaald! Zeker Sabecs reactie had ik graag willen delen, die stond van gekkigheid te dansen en te springen. Niet gek natuurlijk, als je je bedenkt dat dit soort snelheden zelfs met een racefiets niet vaak worden gehaald, en wij nog een paar volle tassen naast ons vlak boven de grond hebben hangen.
Bij de camping kwamen we nog een ligfietser tegen, maar onze ligfietsen waren veel toffer dus we gingen ergens anders staan. De campingleidster bleek een bijzonder aardige vrouw die op de koop toe ook nog bier voor ons ging halen. Wij zaten goed.

4 Juni Overijse
De ochtend begon met het gebruikelijke douchen en klaarmaken, maar het stond nog niet vast of we zouden gaan fietsen of niet. De knoop werd doorgehakt door een paar wederwijdse blikken en nog geen 5 seconden later ging het eerste biertje open en werd er een jointje gedraaid. Er zouden er nog een hoop volgen, want Sabec en Thomas sprongen al snel op de fiets om bier te halen bij de lokale Delhaize. Toen deze voorraad op was was het de beurt aan Erik en mij om te halen. Ook leuk om te vermelden is dat we de afdaling door het dorp op de terugweg een wedstrijdje met een mountainbiker hadden, die wij natuurlijk wonnen (al was het vrij spannend zo door het dorp heen te scheuren).
Bij terugkomst lekker spaghetti met tonijn gegeten en daarna natuurlijk weer een paar biertjes opengetrokken. Je bent per slot van rekening in België.

5 Juni Overijse – Bemelen
Na een dagje verdiende rust was het weer tijd om kilometers te maken. We vertrokken vroeg richting Wavre, het Franstalige gebied van België in.
Nu hebben wij niet meer dan 10 minuten in Wavre doorgebracht; we namen de afslag richting Jodoigne en reden zo door naar Hannut. Tijdens dit stuk hebben wij een paar keer flink geklommen en mogen gelukkig melden dat het ons 100% meevalt. Je hoort nog wel eens verhalen over ligfietsen en heuvels en hoe slecht dat samengaat, maar we hebben rustig aan gedaan en kwamen telkens met gemak boven. Na Hannut zijn we naar Waremme gereden en daar weer door alleraardigst supermarkpersoneel geholpen aan een verse lading koud water, waarna wij door konden naar Tongeren en Maastricht. Aldaar bij de lokale C1000 boodschappen gedaan (waaronder een goddelijke Kruimelvlaai) en doorgereden naar een boerencamping bij Bemelen. Het was al redelijk laat dus we zijn snel gaan koken. Er stond rijst met kip op het menu, maar door het eerste memorabele afgietincident duurde alles wat langer (en hadden we minder rijst); ik liet een volle pan rijst – die men vasthoudt m.b.v. een grijpertje – uit m’n handen glippen waardoor een leeuwendeel van de inhoud over de grond verspreid lag. Naast de nodige grappen hadden we toch nog genoeg om van te eten en genoten we van een heerlijke maaltijd. ‘s Avonds de Bierster gevolgd naar een lokaal cafeetje en daar nog een paar laatste pilsjes genuttigd voor het slapen gaan.

6 Juni Bemelen – Hooge Mierde
Deze dag zouden we weer richting Spijkenisse gaan rijden, dus we gingen dwars door Maastricht, langs Lanaken naar Maasmechelen. Na een uitgebreid supermarktontbijtje zijn we verder gereden richting Opoeteren, Neerglabbeek en Gruitrode. Ook dit is een schitterend stukje België, met veel bossen en een lichte glooiing in het landschap. Na Gruitrode was het snel naar Bree, Bochelt en Achel. Hier hebben wij het genomen van een Vlaams frietje en natuurlijk weer een kruimelvlaai. Zeer gezond allemaal, maar je bent natuurlijk nog steeds in België. Je kan niet door België rijden zonder minstens een patatje te eten zeg ik altijd maar. Jammer dat de friterie om 2 uur dichtging, want zo kon ik mijn geleende Humo niet retourneren, waardoor ik mij genoodzaakt zag deze bij mij te houden. Dus, mevrouw van de friterie naast het goederenspoor in Achel; mocht u dit lezen, laat hier uw adresgegevens achter, dan kan ik uw blaadje terugsturen met de gepaste excuses erbij. Mocht u dit niet lezen dan houd ik ‘m gewoon.

Na Achel kwamen wij snel in Nederland en op de bekende weg die de vaste lezers al kennen van het Rondje Valkenswaard. We hebben gepauzeerd bij hetzelfde bankje bij de Dommel (wat Sebas niet waardeerde; het was een zandpaadje dat erheen leidde dat ervoor zorgde dat hij een paar keer lelijk ten val kwam), en konden daarna met frisse moed weer verder naar Bergeijk, vanwaar het snel ging richting Reusel. Aldaar hebben wij weer de Em-Té bezocht. Deze fijne supermarkt heeft allerlei hapjes zoals verschillende soorten kaas, meloen, spijsbrood en natuurlijk een lekker bakkie koffie. Zeker voor een vermoeide vakantiefietser is dit als een oase in de woestijn. We hebben dan ook niet zuinig gedaan met de koffie en het spijsbrood moest natuurlijk tijdens onze aanwezigheid worden bijgevuld.

Voldaan vertrokken wij richting Hooge Mierde, waar wij al snel een camping vonden. Er was enkel geen hond te bekennen en, hoewel de camping gewoon open was, de receptie was gesloten. Na een paar rondjes over de camping te hebben gefietst besloten wij maar gewoon ons tentje op te zetten en de volgende dag af te rekenen. De tenten waren snel opgezet, het bier was nog snel even bij de Em-Té gehaald en we konden koken. Hier vond het tweede afgietincident plaats. Deze keer was het Erik die de pan – vol met tarly – uit zijn handen liet donderen, wat natuurlijk weer voor een hoop lol zorgde. Ook hier was er nog genoeg over om goed van te kunnen eten, dus dat viel mee. Na het eten nog even gevoetbald met een voetbal die wij bruikleenden van een verlaten huisje (waar er overigens verdacht veel van waren – het leek Tsjernobyl wel). Na het voetbal konden we uitgeput nagenieten van een biertje en een jointje. En ja, de bal is weer teruggelegd op dezelfde plek.

7 Juni Hooge Mierde – Spijkenisse
We hebben lekker uitgeslapen en op ons dooie gemak gepakt. Pas om 11.30 reden wij langs de receptie (waar zo snel niemand te zien was) op weg naar Poppel. Hier zijn we een viskraampje tegengekomen en hebben – visliefhebbers als wij zijn – gelijk een bakje kibbeling besteld. Erik had nog een bandje moeten verwisselen, maar al snel konden wij door naar Alphen en Chaam. In Breda nog snel even langs de McDonald’s voor een milkshake (banaan of chocola, Sebas?) en zo door naar Prinsenbeek, Zevenbergen en Klundert. We hebben deze route snel afgelegd, omdat we graag voor 21.00 weer in Spijkenisse wilden zijn. Toch hebben we onszelf een korte pauze bij de Haringvlietbrug toegestaan. Weer een paar biertjes erbij. Moet kunnen. Je bent per slot van rekening weer in Nederland.
Daarna was het – wind tegen – via Zuid-Beijerland naar Nieuw-Beijerland naar huis. Hier nog een paar foto’s gemaakt van ons terwijl we aan het fietsen zijn. Toch mooi voor in het fotoboek.

Al met al hebben we 530 kilometer gefietst in 6 dagen, waarvan 1 dag rustdag was. Wij kunnen terugkijken op een zeer geslaagde oefening en natuurlijk een onvergetelijke vakantie met genoeg verhalen om de komende weken over te vertellen.
Na deze vakantie hebben we alleen nog maar meer zin in Australië, en we kunnen niet wachten tot het 10 juli is!

Bekijk meer foto’s.